Myrkur
Nóttin svo dimm
Úti hreyfast skuggar,
Skerandi hljóð
Í ósamræmi við nóttina
Röddin sem á ekki heima þar.
Þögn
Ljós stjarnana
Rífa upp sár,
Tunglið brosir á móti myrkrinu
Hinu dimma teppi
Sem leggst yfir allt
Þögnin sem nýstir inn að beini
Veikleiki sálarinnar kinnkar kolli
Kalt
Snjór á trjám er hreifast í takt við vindinn
Sem stígur sinn vilta dans
Spor sem enginn þekkir
Dansar villt svo snjórinn fellur
Fellur hægt til jarðar
Og kyssir jörðina
Vonin
Þú ert ljós í myrkri
Stjörnurnar á himnum
Tunglið sem brosir svo breytt
Og lýsir leiðina að hjartanu
Hinn bjarti himinn
sem skilur nótt frá degi
í þessum ófullkomna heimi.