Her soul slowly
became dormant
beginning the day
she met you.
She brought out the fine porcelain
inviting you for coffee,
then dinner,
breakfast,
and in the end
snacks in front of the TV.
She worked hard,
offering you a good home,
became your wife
and gave birth to your children.
You took it happily,
all of it,
and along the way
you forgot her.
Myrkur
Nóttin svo dimm
Úti hreyfast skuggar,
Skerandi hljóð
Í ósamræmi við nóttina
Röddin sem á ekki heima þar.
Þögn
Ljós stjarnana
Rífa upp sár,
Tunglið brosir á móti myrkrinu
Hinu dimma teppi
Sem leggst yfir allt
Þögnin sem nýstir inn að beini
Veikleiki sálarinnar kinnkar kolli
Kalt
Snjór á trjám er hreifast í takt við vindinn
Sem stígur sinn vilta dans
Spor sem enginn þekkir
Dansar villt svo snjórinn fellur
Fellur hægt til jarðar
Og kyssir jörðina
Vonin
Þú ert ljós í myrkri
Stjörnurnar á himnum
Tunglið sem brosir svo breytt
Og lýsir leiðina að hjartanu
Hinn bjarti himinn
sem skilur nótt frá degi
í þessum ófullkomna heimi.